Swego czasu prezentowałem tutaj, ten wiersz moralnego niepokoju, który następnie wysłałem na konkurs. Spośród 345 nadesłanych propozycji, został wyróżniony i wydrukowany w wydawnictwie pokonkursowym.
| O schodach co weszły do historii – optymista |
| Ocena recenzentów: Dobre (6.30) |
Ciemne chmury dziś wiszą nad krajem słowo człowiek się wcale nie liczy smutna przyszłość rysuje na czarno niczym schody stojące w stolicy brat co mundur założył pałuje siostrę która jest dziś na ulicy ty się nie daj okrążyć bo skończysz jak te schody na placu w stolicy ja w młodości walczyłem z komuną więc pamiętam co znaczy bezprawie twe protesty popieram gdy widzę te imprezy przy schodach w Warszawie ty swą walkę dziś prowadź do końca nie przestawaj bo w słusznej jest sprawie by wolności zabłysło znów słońce nad schodami co stoją w Warszawie |
Na prośbę blogerki z mojego miasta, żeby skomentować w moim stylu założenia „Polskiego Ładu”, odpowiednią satyrkę prezentuję:
„Polski Ład” a z nim dobrobyt
ja emeryt śpiewam pieśni
gdy dostanę nowy przelew
wreszcie pojem dziś czereśni
